Görsel: Kahvesigarakahve

Çıkarıyorum içimden, geçmişte bilerek ya da bilmeyerek ektiğim ne varsa… Bütün karanlığı. Bütün aydınlığı. Tüm önyargıları. Yeniden ve yeniden, bitmek bilmeyen bir merakla ve endişeyle doğuyorum dünyaya. Geride bıraktığım her şeyi terk ederek, yine ve yeniden…

Vazgeçtim. Senden, güneşinden, sıcaklığından… Gülümsemene iliştirilmiş o sıcacık, davetkar olan her şeyden. Çünkü bir yanılsama… Gördüğüm ve kapıldığım her şey bir yanılsama. Kıskançlık kıskacındaydım bunca süre. Çocuk gözlerinde mutluluk ve rahatlama… Benden uzakta. Her şeye sıfırdan başlama zamanı şimdi…

Geçmişte ektiğim her ne varsa, çıkarıyorum içimden. Salıyorum dünyaya… Ait oldukları yere. Bana verilenleri kabul etmekte zorlandım zaten hep. Geri veriyorum bütün hastalıklı ve çarpık bakış açılarını. Önyargıları. Tamamen savunmasız kalana dek…

Kaçıncı bölüme geldim ve başlık nedir hiç bilmiyorum. Kaç sayfa kaldı sona? Yaşam kayığına binmiş, hızlıca saniyelerin üzerinde akıyorum. En sonunda ellerimle tutabiliyorum dümeni, zamanı yönetemesem de… Yaşamı saçlarından tutabiliyorum en sonunda… Peki şimdi yolculuk nereye?