Görsel: Kahvesigarakahve

Herkesin yetişkin taklidi yaptığı bir mahallede, dikkat çekmemek için farklı taktiklere sığınmış iki çocuktuk biz. Birimiz somurtup- susarak, diğerimiz gülümseyip- çok konuşarak gizleniyordu içlerimizdeki sandıkta, neden ve ne zaman kilitlerin arkasına saklandığımızdan habersiz. Hep düştüğümüzde kanayan dizlerimiz bile aynıydı. Aynaydın. Kendime baktığımda, şefkatle yaralarını sarabildiğim yeni bir ben. Üstelik senelerce kendimden nefret etmem öğretilmişken… Ben de kayıtsız kalamadım elbette, kalamazdım; ben de seni sever gibi yaparak sardım yaralarımı.